اینک سه سال است که مجبور شده‌ایم به تصمیمی دیگر از جنس همان تصمیمات اخذ عوارض در بزرگراه تهران – کرج تن دردهیم بدون آنکه وضع‌مان در رفت‌وآمد در پایتخت بهبودی داشته باشد. طرح تردد خودروها براساس زوج و فرد بودن شماره آخر پلاک آنها در حالی در تهران به اجرا درآمد که تنها در مکزیکوسیتی مدتی اجرا شده بود و صرفا راهی برای برون‌رفت از فشار روزهای آلودگی بحرانی هوا در تهران بود.
از همان ابتدا نگاهی گذرا به ترافیک گره خورده پشت محدوده طرح تردد زوج و فرد می‌توانست تداعی‌کننده تجربه عوارضی بزرگراه تهران – کرج باشد. همین اواخر هم که پلیس سعی کرد با جدیت مانع از ورود خودروها بر خلاف قاعده زوج و فرد شود شاهد بودیم که چگونه این کار باعث ترافیک در ساعت غیرپیک ترافیک در بزرگراه مدرس حد فاصل بزرگراه رسالت تا خیابان ظفر شد. جالب اینجاست که درست یکی دو ماه پس از اجرای طرح یاد شده آمار مصرف بنزین در پایتخت بررسی شده و در آن همه چیز حکایت از آن داشت که مصرف بنزین در تهران نه‌تنها کم نشده که تا حدودی افزایش هم یافته است.
با این حال اینک 3 سال از این آزمون و خطا گذشته است و به اندازه کافی بنزین‌مان را صرف ترافیک حاصل از اجرای این طرح کرده‌ایم اما بهبودی در وضع ترافیک ندیده‌ایم. شاید بد نباشد بپرسیم آیا درآمد حاصل از جریمه ورود خودروها به طرح تردد زوج و فرد آن قدر بوده که بتواند به بهبود ترافیک تهران کمک کند؟ و آیا درآمد حاصل از جریمه خودروها به علاوه انرژی مصروفه از ناحیه پرسنل پلیس با آن بنزینی که در ترافیک حاصل از اجرای طرح تردد نوبتی خودروها در تهران هدر داده‌ایم سودی هم برای‌مان داشته است؟
